Moje fotorelacje

Niżne Tatry - fascynujące pasmo górskie położone na południe od tych bardziej znanych Tatr. Góry wymagające, duże dystanse, duże przewyższenia, duże stromizny, ale tym razem na dużym lajcie. 

W poszukiwaniu krokusów na łąkach nad Kościeliskiem.

Miasteczko położone w niedalekiej odległości od Cavalese, wydające się być położone z dala od dużego uchu turystycznego, z pięknym kościołem św. Jerzego na wzgórzu. Ten właśnie kościół zwrócił moją uwagę, gdy jechaliśmy autokarem do Cavalese z Polski.

Sella Ronda to nazwa szlaku narciarskiego w Dolomitach prowadzącego wokół masywu Gruppo del Sella. Szlak tworzy wiele wyciągów i połączonych wzajemnie tras zjazdowych o łącznej długości 40 km, z czego ok. 26 km to nartostrady. Trasy są stosunkowo łatwe, ale z uwagi na długość pętli jej przejazd zajmuje cały dzień i wymaga dobrej kondycji i wyruszenia na trasę stosunkowo wcześnie. Jest to bardzo popularne wśród narciarzy miejsce, co widać przy wyciągach krzesełkowych i gondolkach - trzeba czasem odstać dłuższą chwilę w kolejce, co np. w Val di Fiemme praktycznie się nie zdarza.

Trzecia stacja narciarska, którą odwiedziłem w Dolomitach podczas tamtejszego tygodniowego pobytu. W jej skład wchodzą wyciągi i trasy narciarskie pomiędzy Moeną i Bellamonte. Jest tu łącznie 8 wyciągów oraz 26 km tras narciarskich a jej górskim zwieńczeniem jest Viezenna, góra o wysokości 2491 m n.pm., którą będę próbował zdobyć, choć z mapy wynika, że łatwo nie będzie.

Stacja narciarska znajdująca się nad Cavaiese doskonale widoczna z każdego zakątka tej miejscowości. W jej skład wchodzi kolejka gondolowa wywożąca turystów i narciarzy na wysokość 2000 m n.p.m. oraz trzy wyciągi krzesełkowe wyjeżdżające na ok. 2200 m n.p.m. Na narciarzy czeka tu 27 km tras, w tym trasa najdłuższa - Olimpia, o długości 7,5 km i różnicy poziomów 1400 metrów. Zwieńczeniem terenu jest Cimon del To della Trappola (2401 m n.p.m), cel mojej dzisiejszej kolejkowo-pieszej wycieczki.

Największe centrum narciarskie w Val Di Fiemme, oferujące 50 km tras narciarskich oraz 27 różnego rodzaju wyciągów. Stoki są położone nad trzema miejscowościami: Obereggen, Pampeago i Predazzo. Najwyższy wyciąg położony na zboczach Pala di Santa wyjeżdża na wysokość 2420 m n.p.m. Na terenie centrum znajdują się też stoki udostępnione dla saneczkarzy oraz snow park.

Miejscowość leżąca w Val Di Fiemme w Dolomitach, znanym i cenionym ośrodku narciarskim i turystycznym. Przyjechaliśmy tu w drugiej połowie lutego dziesięcioosobową grupą, w której było dziewięciu narciarzy i ja - jedyny turysta górski bez nart, za to za w raczkach.

Mała i wielka zima w Beskidzie Żywieckim.

Czy warto iść w góry w piękny, słoneczny, ale jednocześnie wietrzny dzień? Zdecydowanie tak, nawet jeśli „los tak chciał".

czyli jak połączyć góry i Messiego.

Prognoza pogody ważna rzecz. Są zwolennicy teorii, że w górach nie ma złej pogody, jest tylko nieodpowiedni strój, ale ja do nich nie należę. Staram się jeździć w góry, jak jest ładnie, choć to słowo „ładnie” też ma różne oblicza, np. płaskie bezchmurne niebo czy też upał dla mnie niekoniecznie są atrakcją.

Czyli Kasprowy Wierch trochę inaczej.

VI zlot forum "Góry Bez Granic".

Podczas moich wycieczek po górach Słowacji nigdy jeszcze nie zajrzałem w Niżne Tatry. Teraz był pierwszy raz i to od razu zimą. 

Wielka Fatra to góry, które przyciągają mnie jak magnes. Nie byłem tam jeszcze wiele razy, ale każda moja wycieczka w tym paśmie jest prawdziwą petardą.

Mała Fatra na Słowacji należy do moich ulubionych pasm górskich, ale nigdy jeszcze nie byłem tam zimą. To dla mnie wystarczający powód, żeby pojechać na jednodniową wycieczkę w to piękne pasmo górskie.

Skrzyczne, Malinowska Skała - miejsca bardzo popularne w Beskidzie Śląskim i bardzo często odwiedzane przez turystów, ale dla mnie pomimo wieloletniego chodzenia po górach nieznane. Na Skrzycznem pierwszy raz w życiu byłem w 1984 roku, w zupełnie innych realiach, a potem nastąpiła bardzo długa przerwa.

Luboń Wielki - jedna z wielu beskidzkich „wysp", położona nad Rabką - Zdrój. Na Luboń Wielki prowadzi wiele szlaków:  trzy z Rabki - Zdrój, w tym jeden przechodzący przez Perć Borkowskiego, oznaczony kolorem żółtym, czerwony z Przełęczy Glisne, najkrótszy i najbardziej stromy,  niebieski, długi i łagodny prowadzący z Naprawy od strony Zakopianki. Wszystkie one kończą się na w większości zalesionym wierzchołku Lubonia Wielkiego, gdzie znajduje się wysoka wieża przekaźnikowa, niestety niedostępna dla zwykłego śmiertelnika, oraz schronisko o charakterystycznym kształcie, przywodzącym na myśl chatkę Baby Jagi. Wydaje mi się, że szlaki z Rabki są najbardziej popularną drogą na tę górę, w tym ten przez Perć Borkowskiego, ale ja na Luboń Wielki chodzę zawsze od Naprawy, tym najdłuższym szlakiem. Powód wyboru takiej trasy jest jeden, a zwie się on Polana Surówki. Jest to duża polana położona za połową szla...