Rogata Skała

Jeden z moich znajomych powiedział, że Słowacja ma taką cechę, że w dowolnym miejscu oddalonym od znanych atrakcyjnych miejsc, też jest atrakcyjnie i do tego pusto. Naprawdę można zakładać to w ciemno, nawet jak z mapy okolica nie wydaje się szczególnie interesująca. Jedną z takich wycieczek opisuję w niniejszej relacji. Moim celem jest Rohata Skala (Rogata Skała) znajdująca się w Górach Strażowskich na Słowacji.

Pasmo to jest położone na zachód od Luczańskiej Małej Fatry. Większość tamtejszych wierzchołków jest zalesiona, ale na wielu z nich znajdują się widokowe wychodnie skalne. Najbardziej znanym miejscem w tych górach są SULOWSKIE SKAŁY. Góry Strażowskie są położone dość daleko do granicy polsko-słowackiej, jestem tam czwarty raz, ale wszystkie wycieczki miały miejsce podczas wakacji w Terchowej na Małej Fatrze oddalonej od Gór Strażowskich o około godzinę jazdy samochodem.

źródło: mapy.cz

MAPA ONLINE WRAZ Z PROFILEM TRASY

Zaplanowana przeze mnie trasa nie domyka się w pętlę, więc po raz kolejny wspomagam się swoim rowerem, który zostawiam przypięty przy przystanku autobusowym w Mojtinie. Rzut oka na rozkład jazdy (bardzo skromny) potwierdza, że bez roweru byłoby ciężko. Z Mojtiina jadę samochodem pod przystanek autobusowy znajdujący się przed kamieniołomem. Tam obok przystanku jest miejsce do zaparkowania na trzy-cztery samochody. Stamtąd idę bezszlakowo na przełęcz Mraznica. Pewien niepokój wzbudzają we mnie dwa samochody ciężarowe przygotowane do zwózki drewna wjeżdżające w tę samą stronę lasu, gdzie ja się wybieram. Na szczęście potem kierują się w stronę lasu, a ja polanami idę w stronę Mraznicy. Jesiennie tu, a poranek jest jeszcze rześki. Sympatyczne połączenie. Po drodze mijam kilka chatek, stado krów z pasterzem mieszkającym w starej przyczepie, niewiele tego.

bez szlaku

Na przełęczy Mraznica robię sobie pierwszy postój. Patrzę na widoki na zachodnią stronę, widać Vrsatske Bradla w Białych Karpatach i chyba fajny „pastwiskowy” zielony szlak do Koseckego Podhradia.

Z przełęczy na Rogatą Skałę i inne punkty skalne prowadzi żółty szlak schodzący potem do Mojtina, ja jednak na początku go omijam, ponieważ wiedzie on leśną drogą, a ja idę przez ładne i widokowe łąki nad doliną potoku Mraznica. Pewnie te łąki są czyjąś prywatną własnością, poza tym jest tam prowadzony wypas, czego namacalne dowody tkwią w trawie, więc dlatego szlak prowadzi lasem. W połowie września jesień dociera tu bardzo powoli.

Za Rohatou (tak się nazywa góra)

zimowit jesienny

Rohata

Ostra Malenica, Rohata

 

Maly i Velky Manin, Ostra Malenica, Rohata, Za Rohatou

 

Maly i Velky Manin

Opuszczam już te widokowe łąki i lasem podchodzę na pierwszy punkt widokowy — wychodnię skalną znajdującą się przed Rogatą Skałą. Widać stamtąd jak na dłoni przełęcz Mraznica i te łąki, którymi szedłem wcześniej.

 

Stupicie i przełęcz Mraznica

Rohata

Rogata Skała to najwyższy punkt na dzisiejszej trasie. Skała jest spora, pod jej szczytem jest kilkanaście metrów wspinaczki po skale, wspieranej w jednym miejscu krótkim łańcuchem.

Na szczycie skały jest metalowy krzyż (góra bez krzyża na Słowacji się nie liczy, hehe). Kolejny postój widokowo-fotograficzno-gastronomiczny.

panorama z Rogatej Skały

Vapec, Baske, Zihlavnik, Holazne

początek dzisiejszej wycieczki

 

przełęcz Mraznica

Vrsatske Bradla

Vapec, Zihlavnik, Holazne

W rejonie Rogatej Skały znajdują się cztery punkty widokowe, trzy na szlaku lub tuż przy nim, czwarty w pewnej odległości - idzie się na niego ścieżką na początku dość wyraźną, potem z elementami chaszczowania, ale warto, ponieważ z tego punktu fajnie widać Rogatą Skałę.

Trzeci punkt - z widokiem na strażowskie lasy.

Czwarty punkt - z widokiem na Rogatą Skałę.

 

Kaliste, Butkov, Tlsta Hora

 

Rogata Skała

Teraz schodzę do Mojtina. Żółty szlak omija zarośnięty wierzchołek Za Rohatou i skręca w lewo do lasu i potem do wsi, ja jednak opuszczam znakowaną ścieżkę i bezszlakowo idę przez podmojtińskie łąki.

 

Javorina, Strazov

 

Sokolie, Javorina, Gabrisskie Vrchy

Suchy Vrch

 

Mojtin

Mojtin sprawia wrażenie wymarłej wsi, nawet sklep/knajpa są na głucho zabite deskami i to najwyraźniej od dłuższego czasu. Nie ma tu co robić poza powrotem na kwaterę. Idę do przystanku autobusowego, odpinam rower i zjeżdżam w dół do miejsca, gdzie zaparkowałem auto. Za mną fajna wycieczka, zwłaszcza dla turystów z eksploracyjnym zacięciem, lubiących zejść ze szlaku i z oczywistych miejsc turystycznych. Na szczęście nie spotkałem żadnego niedźwiedzia. 

Sebastian Słota